Cemil Kavukçu’dan ilk kez Dört Duvar Beş Pencere’’yi okudum. Çok sevmiştim. Sonra sonra Gemiler de Ağlar ve Yalnız Uyuyanlar İçin geldi. Bir de Yol Öyküleri ve Yalancı Öyküler’deki öyküleri var elbette.

Saydıklarım yazarın sadece yetişkinler için olan kitapları. Bunları referans alarak bugün Hav Hav Kardeşliği’ni okudum. Kavukçu’dan okuduğum ilk kitap çocuklar için yazılmış Hav Hav Kardeşliği olsaydı, ona güvenerek de yetişkinler için yazdıklarını okuyacağımdan emin olabilirsiniz.

Kitap üç ayrı dünyadan, üç ayrı köpekle tanıştırıyor bizleri:Topik, Pamuk ve Bobo. Topik ev hayvanı satan bir dükkânda gelip kendini alacak birini beklemektedir. Kapatıldığı kafes öylesine küçük ve dükkân öylesine kalabalıktır ki onu sevecek ve karnını doyuracak bir sahip için yanıp tutuşmaktadır. Birgün dileği gerçekleşir ve şirin mi şirin bir kız olan Burcu, anne ve babasının tüm itirazlarına rağmen onu alır. Topik’in dileği gerçek olmuş ve sıcak bir yuvaya kavuşmuştur. Şanslı görünmektedir. Ancak sahiplerinin aldığı mutlu bir haber, Topik’in yaşamında önemli değişmelere neden olacaktır.

Pamuk’sa dünyaya merhaba dediği inşaatta, annesi ve kardeşleriyle yaşamaktadır. Kardeşleri ve o çok küçük oldukları için annesi onları dış dünyanın tehlikelerinden ve “insan” dediği bir canlıdan korumaya çalışmaktadır. Pamuk diğer köpeklerin nasıl olduğunu tahmin edebilir; ama bu “insan” nasıl bir varlıktır ki annesini böylesine korkutmaktadır? İlk tanıdığı insan mahalledeki yaşlı bir kadındır. Bu yaşlı kadın ona ve ailesine yiyecek vermektedir. Pamuk günlerini annesinin şefkati ve korumacılığı altında geçirirken bir başka türlü insanlarla tanışır. İnsan denen varlığın ne denli tehlikeli olabileceğini artık o da öğrenmiştir.

Bobo’ya gelince... O, yaşadığı yerin en ünlü çoban köpeğidir. Kendisi gibi yetiştirmeye çalıştırdığı iki de yavrusu vardır. Bobo bütün ömrünü sahibine sadık bir köpek olmaya ve sürüyü korumaya adamıştır; ancak yaşamının bundan sonraki kısmı hiç de umduğu gibi olmayacaktır. İnsanoğlunun vefasızlığını sadık bir dost ve koruyucu olmuş Bobo nasıl tahmin edebilir ki? Kendini alışkın olduğu kırların ve yaşam biçiminin çok uzağında buluverir bir anda.

Bu üç köpeğin yolu birgün kesişir. Kitabımızda burada son bulur; ancak anlıyoruz ki Bopato (Bobo, Pamuk ve Topik) grubu yeni maceralarıyla karşımıza çıkacaklar.

Kitabı bir solukta okuyuverdim. Heyecanınızı ve merakınızı her an diri tutan bir öyküyle karşılaşıyorsunuz. Üstelik dönem dönem evinde köpek beslemeye kalkışıp başarısız olmuş ve sokak köpeklerinden çok korkan biri olarak onların halini gerçekten anlamaya çalıştım okurken. Zamanımı hoş bir öyküye ayırmış olmak dışında edindiğim ikinci bir kazanç var anlayacağınız: Bir başka canlıyı anlamaya çalışmak. Bunun, biz yetişkinler için ne denli zor olduğunu düşünürsek az buz bir şey değil sanırım.