Kitaptan da korkulur muymuş, kitaplardan korkan çocuk olur muymuş hiç, demeyin. Kitap okumak ve televizyon izlemek için harcanan zamanı; bir yılda satın alınan kitap sayısıyla başkabir ürünün, örneğin cep telefonunun satın alınma oranını karşılaştırın, sonra kendiniz verin bu soruların cevabını. Hem sonra bizim kahramanımızın kitaplardan korkmak için çok haklı bir gerekçesi var.

Efendim işte Susanna Tamaro’dan şirin mi şirin bir romancık. Sekizinci doğumgününün ertesinde evden kaçan Leopoldo’nun öyküsü.

Leopoldo o yılki doğumgününü iple çekmektedir; çünkü onu kuş gibi uçuracak bir çift spor ayakkabının düşünü görmektedir. Anlayacağınız üzere Leopold armağan olarak bu ayakkabıları dilemektedir. Fakat anne ve babası ona hiç de ilgisini çekmediği halde kitap alırlar. Bu, Leopoldo için tam bir hayal kırıklığı olur. Sekiz yıldır birlikte yaşadığı anne ve babasının onu hiç tanımamış olduklarını düşünür. Onun hoşuma gidecek en son armağan belki de kitaptır.

Leopoldo’ya göre herkes kitap okumayı sevmek zorunda değildir: Örneğin kendisi. Anne babası okumayı sevdikleri halde Leopoldo’nun kitaptaki yazılara bakar bakmaz midesi bulanmaya başlamaktadır. Annesi onu bir ara doktora götürür ve doktor da tanıyı koyar: Kitaplardan korkma hastalığı. Çocuklar arasında yaygın olarak görülen bir hastalıktır bu.

Ailesi onu bu hastalığın pençesinden kurtarmak için çeşitli önlemler alır. Bu önlemler bana Türkiye’de öğretmenlik yaptığım sırada öğrenci velilerinin çocuklarını kitap okumaya teşvik için yaptığı kimi şeyleri anımsattı. Birkaçını paylaştığımı anımsıyorum. Çocuğuna kitap okuma cezası verenler mi ararsınız, okuduğu kitaplarla ilgili çocuklarından bir eleştiri yazısı yazmasını isteyenler mi? Her okuyan eleştiri yazmak zorundaymış gibi... Leopoldo’nun ailesi de ilginç denebilecek ve olsa olsa bir yetişkinin aklına gelecek türden şeyler denerler. Sonucu tahmin edersiniz sanırım.

Bütün bunlara karşın doğumgünü armağanı olarak yine kitap alınca isyan eder ve evi terk eder. Parkta tanıştığı kör adam onun yaşamını değiştirecektir.

Bazı kitapları okuduktan sonra o güne dek okumamış olmama hayıflanırım. Sanki yanıbaşımda duran bir dünya nimetinden yararlanmamışım gibi gelir. Kitaplardan Korkan Çocuk için de aynısını düşündüm. Ben yirmi ikinci baskı da ancak tanıştım. Henüz okumamış olanların daha fazla gecikmemelerini öneririm.